Plateau du Rekkam

Maandag 19-12 een dagetappe om na het simkaarten scoren door te rijden naar het eerste wildkamp. Kamperen op 1089 m hoogte betekent in de luwte en in de zon een aangename temp,  maar ‘s nachts zakte de temp tot 1 gr. Maar wat een rust en een oorverdovende stilte. Om 07.30 u prachtig licht in een ontwakende woestijn en overal zie je langzaam de medereizigers wakker worden omdat de kacheltjes hoger worden gezet en dus rook/waterdamp. Daarna richting Bouârfa (186km) door een woestenij waar toch nog vrij veel bedoeïenen in tenten wonen en hun schapen en geiten hoeden. En wederom alles en iedereen groet ons, zelfs tegemoet komende auto knipperen met hun lichten en bestuurders zwaaien. Ja, wij zijn lopende geldautomaten dus…(flauwekul -deze mensen vinden ons toeristen gewoon geweldig, welkom in Marokko is gemeend). Natuurlijk zijn er bedelaars, ook kinderen langs de weg vragen met handgebaren om eten/drinken/geld. Maar ons is duidelijk gemaakt, bedelaars geef je niets. Er moet een tegenprestatie zijn voordat je iemand iets geeft. 
De 1e stop is voor Tendrara alwaar de politie een “fiche” van ons verlangd. Dat is een a-4 met daarop al onze gegevens behalve pincode. Daarmee wordt gecheckt of we ons wel houden aan ons doel. Een rondreis! Dan in Tendrare brood kopen. Volgens Hans (expeditieleider) het lekkerste brood van Marokko. Kost wel €0,27, het is rond en plat met doorsnede van 25 cm. Echt lekker. Daarna een terrasje met thee en een broodje met een eitje. Twee theepotjes voor 4 pers, een groot brood en gekookte eieren €2. In het dorp waren wij de bezienswaardigheden en de meeste mensen groeten ons vanaf het hart. Veel oudere mensen en jeugd op straat, de oudjes traditioneel in djellaba’s en jeugd redelijk westers gekleed. Daarna door naar wildkamp 2 aan de voet van een bergketen (1190m) 15 km verderop. Even met de metaaldetector gespeeld en buiten wat verroest ijzer, een knoop met ontploffende granaat en een “goudkleurig” brokje ?? gevonden.