Rondje Zuid-Albanese Alpen

2-3 weken geleden spraken we een Ned. stel die met hun 3 meiden één jaar in een 7,5 m lange camper aan het trekken waren door Europa. Zij wezen ons een rondje op de kaart aan wat zij ook gereden hadden en fantastische uitzichten beloofde. Dus die kant op. 
Bij het begin was Truus het niet met Tommytom eens, dus even keren op de plaats. We reden tegen de klok in en kwamen eigenlijk best veel auto’s en natuurlijk enkele patser Mercs tegen. Omdat de weg nogal bochtig was met veel begroeiing zag je een tegenligger vaak pas op de laatste 5-10 m. Dat leverde N&M een noodstop op waarmee op een haar na een frontale werd voorkomen. In hun camper konden ze de fruitmand e.d. weer herschikken. Langzaamaan stegen we en begon de weg over langere stukken zichtbaar te worden doordat de begroeiing ophield. We reden echt door een gebied wat ons deed denken aan de vorige eeuw. Ezelkarren, ezeltaxi’s, mannen met een zeis aan het maaien en overal kleine postzegelachtige stukjes land die men op de natuur veroverd had. Ook de huizen waren meestal klein, oud en niks geen bloementuin, nee gewoon je eigen groentetuin met veel kippen en hier en daar een koe aan een lang touw aan een pen in de grond. Zo nu en dan nieuwbouw waar dan ook vaak meerdere dure auto’s bij stonden. Na ongeveer 25 km heuvel op, heuvel af, begonnen de echte bergen en de wel 3 m brede asfaltweg zonder vangrail vroeg continue aandacht. Eén slippertje en dag… De haarspeldbochten begonnen steeds vaker te verschijnen en buiten omgeving foto’s kiekten we ook wel eens wat van de berg afgevallen steengruis en soms brokken van tig kilo. Het ene uitzicht was nog mooier dan het andere en dan plotseling konden we niet verder vanwege een steenlawine die voor een groot deel de weg blokkeerde. Ja, en dan stenen de afgrond in gooien. Sommige zo zwaar dat ze alleen te “rollen” waren. Schep erbij en af spierkracht gebruiken. We hebben 3 van die stukken gehad en dan maar steeds hopen dat de laatste de laatste was. Voor de rest verwijs ik naar de foto’s.