Van Corovodé naar Bylis en parking

27-4. Na een supernacht onder een sterrenhemel zoals we die in Nederland niet kennen, ontbijten we voor de campers. De zon klimt snel omhoog en de temperatuur stijgt mee. Daarvandaan moeten we weer terug richting Berat omdat we geen 4x4 hebben en dus de berg over niet moeten proberen.  Dan en route naar Bylis, alwaar boven op een berg de overblijfselen zijn gevonden van een gemeenschap Illiriers, die daar in de 4e eeuw na Christus een stad hebben gebouwd van 32 km2. De weg er naar toe is weer kruip-door-sluip-door met veel gaten en versmallingen. Onderweg komen we natuurlijk de fruitstalletjes, honingverkopers tegen, maar ook een in de voortuin gebouwde helft van een superjacht? Prachtige velden met boterbloemen, rode papavers en heel veel Brem in de bloei. Op of naast de weg hebben we een dode hond, een dode ezel, diverse aangereden ?? en een dode slang van ong 1 meter lengte gespot. Dan schieten links en rechts kleine salamanders over de weg en hier en daar gifgroene hagedissen. Uiteindelijk weet Hammy een schildpad te fotograferen die de weg over wil steken. Ik zeg nog, doe maar rustig aan, maar als ze op fotoafstand staat schiet hij/zij weg en verdwijnt tussen rots en begroeiing.
Links en rechts weer oude verroeste ja-knikkers, maar ook een werkende oliepomp. Direct in de nabijheid staan diverse grotere olieopslag tanks ( 25-30m3) die als je er voorbij rijdt vreselijk stinken naar olie/benzine/diesel.
Dan de route naar de overblijfselen van de oude stad Bylis. De heenreis is nieuw asfalt. Prima te rijden. Ergens in de 6e eeuw BC is er flink aan geknabbeld aan de grootte van de stad, maar het restant is daarna eeuwenlang ongemoeid gelaten en is nog bijzonder mooi. N&M zijn er 5 jr geleden geweest en toen was alles nog ongerept. Er was geen bewaking, je mocht overal parkeren, overal overnachten. Kortom volledige vrijheid. Nu mag je alleen bij de ingang parkeren, kaartje kopen en dan wandelen/klimmen, losse stenen liggen nu kennelijk georganiseerd en verschillende infoborden verhalen over de oudheid. De buitenmuren waren plaatselijk 8-9 meter hoog en 2-3 meter dik. Wat moet dat een werk zijn geweest. Maar het is nog steeds een fantastisch uitzicht en dat zal niet snel veranderen. Je kunt kilometers ver kijken en dat is echt een super uitzicht. Omdat we er niet mogen overnachten zoeken we een plekje in de buurt en rijden de andere kant van de berg af naar beneden. Dat is daarmee ook gelijk de slechtste weg/pad wat we tot nu toe hebben gehad. Onder aan de berg zoeken we een “Rijkswaterstaat” parkeerplaats en daar gaan we bijkomen/uitrusten. Bewoners van verderop gelegen woningen toeteren en zwaaien bij het voorbij rijden. We voelen ons ook een beetje Wilem&Maxima. Proficiat!