Boukafrane - Tanger Med

Woensdag 1 februari, de laatste dag in Marokko moeten we rijden vanaf een prachtig wijnhuis naar de ferry. Ruim 400 km en dat in konvooi om, “ vervelende passagiers en/of bagage” niet mee te nemen. Als je niet in konvooi aankomt en in een ruk door rijdt tot op het haventerrein loop je risico om ongewenste lifters of hasj of andere drugs in/op of onder de auto te krijgen. Vanwege de drugscontroles, autoscan en hond door de auto neemt dat veel tijd in beslag en moeten we minstens om 08 u rijden. 
Gisterochtend kregen we de plaats door van het afscheidsetentje, na een rondleiding een wijnproeverij bij een diner. Een wijngaard in Marokko, natuurlijk opgezet door 2 Franse families en op het land van een Mar. familie. Buitenlanders kunnen/mogen nl geen land bezitten. En Mar. zijn moslim, dus drinken geen alcohol. Hypocriet ja, maar zo ga je een dergelijke verbintenis aan. Toch blijft 80% van hun 800.000 flessen op jaarbasis in Mar. en wordt afgenomen door de dure hotels etc. Slechts 20% gaat naar Frankrijk/Spanje/ Italië en nu een beetje naar Nederland. Ze bezitten 125 hectare waarvan 80 voor de wijnteelt en 45 voor olijfoliebomen. De rit begon om 08 u en duurde ruim 5 uren. Het inchecken duurt meestal wel even. We zouden oversteken met de boot van 16.30 uur. Maar voordat we op de boot zaten… bij het betalen van de tol, op 5 km vanaf de haven, moesten we dicht op elkaar rijden om het op-inklimmen van kansarme Afrikanen te voorkomen. Omdat wij een hoge rechte achterkant hebben reden wij achteraan. Toch een groepje van 10 donkere mannen/jongens die vroegen “mee te mogen”. Uiteindelijk kwam er een gendarme in zicht die hen al stenengooiend op de vlucht deed slaan. Vandaar op snelheid doorrijden tot het haventerrein. Ook dan besef je maar weer eens hoe goed wij het hebben en dat die gasten er alles voor over hebben om maar naar dat beloofde land te komen. De bergen van Gibraltar liggen op zicht op maar op 15 km.

Uiteindelijk eerst een boardingpas halen, dan paspoort check in bekeuringssysteem, dan het uitvoeren van camper, verderop weer een paspoort/boardingpas check, weer wachten dan een voertuigscan (moesten wij eruit) en even een hash-hond door de auto. 
dan weer wachten en uiteindelijk tegen 16 u mochten we richting de boot rijden. Pas om 18.10 u vertrekken we richting Algeciras.

Het rijden langs de westkust is niet bijzonder. De natuur is wel veel groener en er veel plastic kassenbouw, allerlei groente en veel voor bananen. Ooievaars in overvloed, flamingo’s bij de vleet en overal koeien in de bossen. Maar evengoed als zijn weilanden van een omheining voorzien, loopt er een herder bij een kudde geiten, schapen of koeien.