Ait Benhaddou - Tata

De nacht doorgebracht op het plateau met zicht op het oude Ait Benhaddou. Een prachtig gezicht toen de ochtendzon haar eerste stralen daar op liet schijnen. De volgende wildkamp werd voorbij Tata. Ruim 300 km wat normaliter een makkie zou moeten zijn, maar met een lage zon op de voorruit en de vele bochten toch een pittige rit. Onderweg ergens in een dorpje stoppen en rondje over de markt. Voelt toch raar om een bezienswaardigheid te zijn. Zat er een oudere Marokkaan in z’n vieze djellaba met hoofddoek die een (halve) militaire groet bracht. Ik bleef staan en groette hem terug;  linkerhand gebald en strak naar beneden, rechterhand in de groet tegen de denkbeeldige pet. Daarop schrok hij sprong op en salueerde zoals het hoort. Toen stopte ik de groet en zei; plaats rust! Verstond hij vast niet maar begreep het wel. Super leuk en dat vonden ook alle andere mannetjes die bij hem zaten. We wilden koffie halen, maar helaas geen elektra in het dorp. Toen maar thee - met beetje suiker. Verder nog gestopt bij een oase waar kamelen stonden te drinken en een kleine waterval. De foto’s spreken voor zich.